Ολυμπιακό Χωριό, μια πόλη - φάντασμα

Της Έλενας Kαρανάτση

Το Ολυμπιακό Χωριό έξι χρόνια μετά τους Αγώνες και τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη κατοίκησή του είναι μια ακυβέρνητη πολιτεία 10.000 κατοίκων, ένα χωριό φάντασμα, απομονωμένο (εκτός πολεοδομικού ιστού) με 2.300 σπίτια, μια νεκρή πλατεία, μηδενική κοινωνική ζωή, μια γκρίζα ζώνη αντί για πράσινη, πολλά αναξιοποίητα στρέμματα, αθλητικές εγκαταστάσεις που αργοπεθαίνουν.

Όλα αυτά σε μια πόλη που χτίστηκε ως πρότυπο αλλά κατάντησε αντιπρότυπο. Και βέβαια κανείς δεν φέρει ευθύνη. Λόγω ενός απόλυτα θολού και αδιευκρίνιστου καθεστώτος διαχείρισης, μια πολλά υποσχόμενη πρόταση λειτουργίας πόλης «ολυμπιακών προδιαγραφών» έφτασε να κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας με οσμές σκανδάλου, δικαστικές διαμάχες και κινητοποιήσεις των κατοίκων, οι οποίοι είχαν προγραμματίσει χθες κατάληψη του κτιρίου το οποίο έχει πουλήσει η Μονή Βατοπεδίου σε ιδιώτες.

Ήδη, οι εργολάβοι που ανέλαβαν το έργο όχι μόνο δεν το έχουν ακόμα παραδώσει στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας, αλλά προχώρησαν σε αγωγή εναντίον του, καθώς ο ΟΕΚ δεν ανταποκρίθηκε στις οικονομικές απαιτήσεις τους και η υπόθεση έχει πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης. Το κόστος κατασκευής λέγεται ότι έχει ξεπεράσει τα 400 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το τίμημα της κάθε κατοικίας δεν έχει ακόμα καθοριστεί.

«Το Ολυμπιακό Χωριό δυσφημεί την Ελλάδα έτσι όπως έχει καταντήσει. Είναι αδιανόητο να αφήνεις 10.000 κατοίκους χωρίς πρόνοια και διοίκηση», λέει στην «Κ» η πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτών κ. Εύα Πασχαλίδου.

Ο Δήμος Αχαρνών, στον οποίο υπάγεται (γεωγραφικά) το Ολυμπιακό Χωριό, δηλώνει ουσιαστικά αναρμόδιος για τα περισσότερα ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών (πλην της αποκομιδής των απορριμμάτων) επειδή δεν του έχουν παραχωρηθεί κάποιες εγκαταστάσεις. Η εταιρεία «Ολυμπιακό Χωριό 2004 Α.Ε.», θυγατρική του ΟΕΚ, είναι υπό εκκαθάριση αλλά και στη διάρκεια της λειτουργίας της κατηγορήθηκε τόσο για αδράνεια όσο και για σπατάλες που αφορούσαν κυρίως αμοιβές και ταξίδια ακριβοπληρωμένων στελεχών της...

Ελεύθεροι χώροι αναξιοποίητοι και κακοποιημένοι

Οι τρεις πύλες εισόδου στο Ολυμπιακό Χωριό παραπέμπουν σε στρατόπεδο. Οι περιφράξεις, τα συρματοπλέγματα ενισχύουν αυτήν την αίσθηση. Στην κεντρική πλατεία φυσάει ο αέρας της ερημιάς. Το στάδιο και το κολυμβητήριο, απολειφάδια των Αγώνων, σχεδόν νεκρά. Τα κτίρια των κατοικιών εξωτερικά είναι εμφανίσιμα, όπως και οι δρόμοι. Μεγάλοι, άνετοι. Απλά στα πεζοδρόμια. Το Ολυμπιακό Χωριό σφύζει από ελεύθερους χώρους, εντελώς ανεκμετάλλευτους και εντελώς παρατημένους, έως και «κακοποιημένους». Μπάζα και σκουπίδια στον μικρό ελαιώνα, σπασμένες λάμπες στον κεντρικό φωτισμό, ημικατεστραμμένο το ολυμπιακό μνημείο.

Από εμπορική κίνηση; Μόλις πέντε καταστήματα λειτουργούν για 10.000 κατοίκους. «Κάποτε υπήρχαν 30, αλλά έκλεισαν μετά τους πλειστηριασμούς. Διπλασίασαν τις τιμές εκκίνησης στον διαγωνισμό. Τα ενοίκια ήταν αστρονομικά. Ζητούσαν 2 και 3.000 ευρώ για 55 τ. μ. Πού να τα λειτουργήσουν», λέει στην «Κ» ο κ. Νίκος Πιλαφάς, κάτοικος του Ολυμπιακού Χωριού.

Ψάχνεις για περίπτερο, για ώρα. Υπάρχει μόλις ένα. Θέλεις να πιεις έναν καφέ, να πάρεις μια τυρόπιτα. Δεν υπάρχει. Για σινεμά, χώρο συναυλιών, ούτε λόγος. Ψιλά γράμματα. «Όλα τα σχέδια για χώρους ψυχαγωγίας, έστω για ένα καφενείο στην πλατεία, ήταν προφορικά. Υπάρχουν 250 στρέμματα αναξιοποίητα και η πλατεία με το ολυμπιακό μνημείο βρίσκεται σε παρακμή», λέει στην «Κ» ο κ. Ρίζος Τζαλοκώστας, εκπαιδευτικός, μέλος του Μη Κερδοσκοπικού Σωματείου του Χωριού.

«Πληρώνουμε δημοτικά τέλη αλλά καμία ανταποδοτικότητα», διαμαρτύρονται οι κάτοικοι. «Κάνουμε ό, τι μπορούμε, αλλά μαζεύονται στο Χωριό από άλλες περιοχές και το βρωμίζουν. Αντικαθιστούμε τις λάμπες, αλλά την άλλη μέρα τις ξανασπάζουν. Γίνονται συνέχεια βανδαλισμοί», απαντά ο δήμαρχος Αχαρνών, κ. Παν. Φωτιάδης.

Η παρακμή και η αλλοίωση της όποιας φυσιογνωμίας του Ολυμπιακού Χωριού είναι συνεχής. Κανένας φορέας δεν θέλει να εγκατασταθεί εκεί (βλέπε υπουργείο Εργασίας) και όσοι πήγαν (βλέπε ΙΓΜΕ) δεν βλέπουν την ώρα να φύγουν...

Το κτίριο του... Βατοπεδίου

Όσο για το περιβόητο κτίριο της Μονής Βατοπεδίου, που χάσκει ανεκμετάλλευτο στο νότιο τμήμα του Ολυμπιακού Χωριού με τα 22.000 άδεια τετραγωνικά του μέτρα και τα σπασμένα τζάμια του, αποτελεί πραγματικό «ύμνο» στην αβελτηρία του ελληνικού Δημοσίου. Ένα ακίνητο μεγάλης αξίας, που αποτέλεσε μέρος ανταλλαγής με τη Μονή Βατοπεδίου, κατέληξε σε ιδιωτικά (μάλλον κυπριακών συμφερόντων) χέρια, διότι το ελληνικό κράτος δεν κατάφερε να το αξιοποιήσει...

Στην πράσινη ζώνη, το βλέμμα γεμίζει γκρι και καφέ. Οι φοίνικες ξεραίνονται, το ιστορικό Αδριάνειο Υδραγωγείο πνίγεται μέσα σε ξερόχορτα. «Κάποτε ποτιζόταν η περιοχή. Έπειτα χάλασαν τα μηχανήματα των γεωτρήσεων. Μας είπαν ότι δεν μπορούσαν να δώσουν 6.000 ευρώ για να το επισκευάσουν. Μπορούσαν όμως να δίνουν εκατομμύρια ευρώ στα golden boys της εταιρείας του Ολυμπιακού Χωριού», λέει αγανακτισμένη η κ. Πασχαλίδου, πρόεδρος του συλλόγου.

«Τη φοβόμουν αυτή την εγκατάλειψη», δηλώνει στην «Κ» ο πρώην πρόεδρος της ΟΧΑΕ (2006 - 2007) κ. Πέτρος Πολίτης. «Ήταν η πρώτη φορά που εφαρμοζόταν ένα τέτοιο μοντέλο στην Ελλάδα και υπήρξε αμηχανία ως προς τη φιλοσοφία μιας πόλης με τόσο ετερόκλητα στοιχεία. Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι αν δεν περάσει στον δήμο κινδυνεύει να γκετοποιηθεί».

Στα σχολεία δεν υπάρχουν εργαστήρια και οι αίθουσες δεν επαρκούν, λένε οι μαθητές. «Όμως και βόλτα πού να πάμε; Συναντιόμαστε όλοι στο σουβλατζίδικο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Οι μόνες ευχάριστες στιγμές είναι τα πάρτι που οργανώνουμε στα σπίτια»...

Προχειρότητες και κακοτεχνίες στα διαμερίσματα

«Στην αρχή είδαμε έναν ωραίο περιβάλλοντα χώρο. Κτίρια εξωτερικά όμορφα. Μέχρι να μπούμε μέσα και να δούμε τις κακοτεχνίες, τις ατέλειες και τις σοβαρές ελλείψεις», λένε δικαιούχοι των κατοικιών του Ολυμπιακού Χωριού.

Στα τέλη του 2005 - αρχές του 2006 μπήκαν οι πρώτοι κάτοικοι των διαμερισμάτων, τα οποία ανάλογα με το μέγεθος της οικογένειας είναι από 83 έως 120 τ. μ. Κάποιοι βρήκαν σπασμένα μάρμαρα, πλακάκια, ντουλάπια. «Προχειρότητες, αλλά και προβλήματα με τα σκέπαστρα», λέει ο κ. Πιλαφάς.

Πολλοί μπήκαν στον κόπο να ανακατασκευάσουν ή να επισκευάσουν τα διαμερίσματα που τους δόθηκαν πληρώνοντας 20.000 - 30.000 ευρώ. Αρκετοί αναγκάστηκαν να πληρώσουν πρόστιμο στην πολεοδομία που εξάντλησε την αυστηρότητά της στο Ολυμπιακό Χωριό λέγοντας ότι «οι κατασκευές που έβαλαν οι κάτοικοι για να προφυλαχθούν από τη βροχή και το κρύο στους πρόποδες της Πάρνηθας ήταν αυθαίρετες», αναφέρει ο κ. Τζαλοκώστας.

Η μετατροπή των δωματίων των αθλητών σε κανονικές κατοικίες δεν ήταν και η πλέον απλή διαδικασία. «Πήραμε δύο δάνεια για να το κάνουμε κατοικήσιμο. Η υγρασία ήταν απίστευτη, έπεφτε η βροχή μέσα στα σπίτια, δεν θα βάζαμε σκέπαστρα;» αναρωτιέται η κ. Πασχαλίδου.

Αυτό που σήμερα «καίει» τους δικαιούχους είναι το τίμημα των σπιτιών τους, που δεν έχει ακόμα οριστικοποιηθεί. «Λόγω ιδιαίτερων και δυσεπίλυτων προβλημάτων, ζώντας τέσσερα χρόνια στο Ολυμπιακό Χωριό, απαιτούμε το ύψος του τιμήματος των κατοικιών να μην υπερβαίνει το κόστος των εργατικών κατοικιών που δόθηκαν το 2002. Τότε ήταν περίπου 800 ευρώ το τ. μ. αλλά τώρα ακούμε ότι μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 2.000 ευρώ», αναφέρει σε ψήφισμά του προς τον ΟΕΚ ο Σύλλογος Κατοίκων του Ολυμπιακού Χωριού.

Οι εργολάβοι ζητούν πρόσθετα χρήματα από τον ΟΕΚ. «Είναι απίστευτο. Έβαλαν μέσα τα πλέον ευτελή υλικά και τώρα έχουν αυξήσει και τις απαιτήσεις τους. Αυτή η ιστορία στο Χωριό έχει καταντήσει πάρτι των εργολάβων», λέει ένας από τους δικαιούχους...

«Φοίβος»: Ο μόνος πυρήνας ζωής

Σε πείσμα της εγκατάλειψης, ένα από τα λίγα ζωντανά κύτταρα του Ολυμπιακού Χωριού ακούει στο όνομα «Φοίβος». Είναι ο αθλητικός φορέας (μη κερδοσκοπικό σωματείο), ο οποίος έχει αναλάβει τη λειτουργία των κλειστών γυμναστηρίων. Ο μόνος πυρήνας ψυχαγωγίας και άσκησης του μαθητών και των νέων που αναζητούν διεξόδους στο έρημο χωριό είναι αυτοί οι χώροι άθλησης.

«Προσπαθούμε να προσφέρουμε κάτι στα παιδιά μας. Χρηματοδότες δεν έχουμε. Τους προπονητές των ομάδων τους πληρώνουμε από τα χρήματα που συγκεντρώνονται από τις συνδρομές των παιδιών», λέει στην «Κ» ο πρόεδρος του «Φοίβου» κ. Λάμπρος Κατσούλας.

Στα γυμναστήρια υπολογίζεται ότι αθλούνται περίπου 600 μαθητές. «Είναι το μόνο ζωντανό κομμάτι της πόλης», λέει με έμφαση ο κ. Πιλαφάς.

Στα ομαδικά αθλήματα παίζουν παιδιά αλλοδαπών οικογενειών αλλά και αθίγγανων, που διαμένουν στο Ολυμπιακό Χωριό. Και συνυπάρχουν αρμονικά. «Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με αυτά τα παιδιά», λέει η 17χρονη Πόπη...