Περλίτης Μήλου, μπεντονίτης Κιμώλου, κίσσηρις Γυαλιού, ποζολάνη Πέλλας, ατταπουλγίτης Κοζάνης, τάλκης Δράμας, χαλαζίας Θεσσαλονίκης. Γνωστά ως μη μεταλλικά ορυκτά ή αλλιώς βιομηχανικά ορυκτά. Λάμπουν... και ας μην είναι χρυσός, σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία για τη χώρα μας.
Σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, ο παραγωγικός αυτός κλάδος όχι απλώς επιβιώνει αλλά παρουσιάζει εντυπωσιακά οικονομικά μεγέθη- εμφάνισε στο 9μηνο του 2010 αυξήσεις κύκλου εργασιών μεταξύ 20-30% σε σχέση με το 2009.
Ο κλάδος φαίνεται να απολαμβάνει εντυπωσιακή ανάπτυξη, ειδικά αν αυτή συγκριθεί με τα στοιχεία της παραπαίουσας ελληνικής οικονομίας. Το μυστικό είναι απλό: «Ο κλάδος είναι έντονα εξωστρεφής. Οι εξαγωγές αντιπροσωπεύουν πάνω από το 65% των πωλήσεών του. Και δεύτερον: ο κλάδος είναι κομμάτι του πρώτου κρίκου της παγκόσμιας αλυσίδας παραγωγής.
Ετσι, τα σημάδια ξεπεράσματος της κρίσης και ανάκαμψης της παγκόσμιας οικονομίας γίνονται πρώτα απ' όλα ορατά σε αυτόν τον πρώτο κρίκο», εξηγεί ο Δημήτρης Καλιαμπάκος, καθηγητής της Σχολής Μηχανικών Μεταλλείων - Μεταλλουργών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Ετσι, δεν είναι περίεργο που η παραγωγή του μπεντονίτη, ενός βασικού βιομηχανικού ορυκτού που παράγει η χώρα μας, μέσα σε λίγους μήνες έχει φτάσει σε ύψη ρεκόρ (1.420.000 τόνοι), επιστρέφοντας σε επίπεδα όχι μόνο πριν από την κρίση αλλά και ψηλότερα του 2006, μια χρονιά σταθμό για τη διεθνή βιομηχανία ορυκτών πρώτων υλών!
Τι είναι τα βιομηχανικά ορυκτά
Οι ορυκτοί πόροι διακρίνονται σε μεταλλικά ορυκτά, από τα οποία εξάγονται τα μέταλλα (όπως για παράδειγμα ο βωξίτης, από τον οποίο παράγεται το αλουμίνιο), σε ενεργειακά ορυκτά, που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας (όπως π.χ. ο λιγνίτης), και στα βιομηχανικά ορυκτά. Τα τελευταία περιλαμβάνουν όλα τα υπόλοιπα ορυκτά τα οποία λόγω των φυσικών και άλλων ιδιοτήτων τους μπορούν να αξιοποιηθούν σε πληθώρα βιομηχανικών εφαρμογών, όπως η τσιμεντοβιομηχανία, οι κατασκευές, η χαλυβουργία, η γεωργία, οι βιομηχανίες χημικών, χαρτιού, καλλυντικών, η βιομηχανία πλαστικών και χρωμάτων, η βιομηχανία πλακιδίων, ειδών υγιεινής και κεραμικών, η βιομηχανία τροφίμων κ.ά.
«Ο ελλαδικός χώρος αποτελεί μια προικισμένη περιοχή με μεγάλο πλούτο βιομηχανικών ορυκτών που οφείλεται στις γεωλογικές διεργασίες που έλαβαν χώρα στα βάθη των αιώνων», αναφέρει η Μαρία Μενεγάκη, λέκτορας ΕΜΠ. «Βιομηχανικά ορυκτά απαντούν σε πολλές περιοχές της χώρας και είναι χαρακτηριστικό πως η Ελλάδα, παρά το μικρό της μέγεθος, κατέχει σημαντική θέση στην παραγωγή βιομηχανικών ορυκτών, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Ο κλάδος των βιομηχανικών ορυκτών παίζει σημαντικό ρόλο στη σύγχρονη κοινωνία αφού ένα πλήθος προϊόντων που χρησιμοποιούμε καθημερινά χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη βιομηχανικά ορυκτά. Αλλά και νέες χρήσεις ανακαλύπτονται συνεχώς: μικροεπεξεργασμένοι περλίτες χρησιμοποιούνται για την παραγωγή θερμομονωτικών σοβάδων, ζεόλιθοι στον καθαρισμό του νερού, χουντίτες ως επιβραδυντικά καύσης των πλαστικών κ.λπ.
Το εύρος των εφαρμογών των βιομηχανικών ορυκτών είναι εκπληκτικά μεγάλο και συχνά αποδεικνύεται ότι μια ιδιότητα ενός βιομηχανικού ορυκτού που θεωρείται μειονέκτημα για μια χρήση, αποτελεί πλεονέκτημα για κάποια άλλη».
Υπάρχει όμως το ερώτημα: «Αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου ή προστασία του περιβάλλοντος».
Ο κ. Καλιαμπάκος, με ειδικότητα στα θέματα των περιβαλλοντικών επιπτώσεων της εξορυκτικής βιομηχανίας, απαντάει: «Ενα τέτοιο δίλημμα δεν έχει λογική βάση. Πρώτα απ' όλα, δεν υπάρχει κανενός τύπου σύγχρονη κοινωνία που να μην έχει την ανάγκη από σημαντικές ποσότητες πρώτων υλών.
Ακόμα και η ίδια η προστασία του περιβάλλοντος απαιτεί εξαιρετικά σημαντικές ποσότητες πρώτων υλών: μπεντονίτη για την προστασία των υπόγειων νερών, περλίτη και άλλα υλικά για την εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια, χουντίτη στην πυροπροστασία των δασών κ.λπ. Από την άλλη, η δύσκολη οικονομική συγκυρία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για να επαναληφθούν αντι-περιβαλλοντικές πρακτικές στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου». *
.png)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου