Αλλάζει τίποτα αν δεν αλλάξουμε εμείς;

Ότι και να κάνει η κυβέρνηση, ότι νόμο και να ψηφίσει, ότι ποινές και αν επιβάλλει, τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν αλλάξουμε οι ίδιοι. Αν δεν αντιληφθούμε ότι εμείς είμαστε το κράτος και πολύ περισσότερο εμείς είμαστε η Ελλάδα.

Είναι η στιγμή να αναλάβουμε και τις δικές μας ευθύνες, ως πολίτες. Τις ευθύνες της αδιαφορίας, υποκρισίας αλλά και του προσωπικού οφέλους, για το οποίο είμαστε έτοιμοι να κάνουμε τα πάντα. Είναι η στιγμή που πρέπει να γίνει κάτι μαγικό αλλά και τρομερά δύσκολο: Να συγχρονιστεί η συνείδησή μας! Πολιτών και πολιτικών!

Δεν αρκεί να αλλάξουν μόνο λίγοι. Πρέπει να αλλάξουμε όλοι. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η κόρη μας, που βολέξαμε στο δημόσιο μέσω του υπουργού από το χωριό, αν δεν είναι παραγωγική, τότε επιβαρύνει την σύνταξή μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο ξάδερφος δεν είναι μάγκας που μας πάει βόλτα με το κρατικό αυτοκίνητο, αλλά κλέβει το κράτος, δηλαδή εμάς. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο καταστηματάρχης που φοροδιαφεύγει, αφού δεν ζητάμε αποδείξεις, πλουτίζει εις βάρους του συνόλου. Πρέπει να σκεφτούμε ότι δίνοντας φακελάκι στον γιατρό, εκτός της ενίσχυσης της παραοικονομίας, δυσκολεύουμε την θέση κάποιου συμπολίτη που δεν μπορεί να δώσει φακελάκι...

Ξέρω τι θα μου πείτε (και μάλλον έχετε δίκιο)! Ότι φόρους και να δώσουμε, όσο εντάξει και να είμαστε, οι πολιτικοί θα κάνουν τα ίδια και θα βολεύουν τους δικούς τους. Μπορεί και όχι! Θα συμφωνήσω ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έκαναν λάθη, θα υπερασπιστώ όσους πιστεύουν ότι στο φαγοπότι συμμετέχουν όλα τα κομματικά χρώματα, όμως θα μου επιτρέψετε να υποστηρίζω πως αν τους τσουβαλιάσουμε, θα μας τσουβαλιάσουν!

Αν πιστέψουμε το "όλοι ίδιο είναι", θα μας αντιμετωπίσουν με τον ίδιο τρόπο. Αφού όμως επιμένουν και φωνάζουν ότι δεν είναι ίδιοι, ας τους δώσουμε την ευκαιρία να το αποδείξουν και ας κρατήσουμε το δικαίωμα να τους κλωτσήσουμε δυνατά, αν δεν το πράξουν... Ας δούμε, για μία φορά, τα πράγματα από την άλλη πλευρά και ας μετατρέψουμε την άρνηση σε κατάφαση, την αντίσταση σε υποστήριξη. Αφού το ένα δεν λειτούργησε (και δεν έχει κανένα λόγο να λειτουργήσει τώρα), ας δοκιμάσουμε μήπως λειτουργήσει το αντίθετο!

Σίγουρα, είναι στο χέρι των πολιτικών να αλλάξουν και να εμπνεύσουν την κοινωνία. Και η κοινωνία όμως πρέπει να είναι έτοιμη να δεχθεί αλλαγές...

Ας μην ανακυκλώνουμε προβλήματα, ας δοκιμάζουμε διαφορετικές λύσεις!

Τελειώνοντας, θέλω να παρατηρήσω ότι το ΠΑΣΟΚ, σε αυτή την κυβερνητική θητεία έχει το πιο παράδοξο: Ενισχυμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με τους πιο επιφυλακτικούς και κριτικούς ψηφοφόρους. Είναι ίσως η πρώτη κυβέρνηση που οι ίδιοι οι ψηφοφόροι της είναι αυτοί που κρίνουν περισσότερο τις επιλογές και τις κινήσεις της. Ένα επικίνδυνο μείγμα δύναμης και εσωτερικής αμφισβήτησης, που αν πετύχει θα είναι καλό για όλους...

Αν είναι δυνατόν ποτέ να υπάρξει η ιδανική, ή έστω καλύτερη κοινωνία, ήρθε η στιγμή της! Ή τώρα ή ποτέ!

Την άποψη που συμμερίζομαι βρήκα ΕΔΩ