Ομόφωνο «όχι» των πρυτάνεων στην κατάργηση του ασύλου

Με ομόφωνη απόφαση ανακοίνωσε η 62η Σύνοδος των πρυτάνεων – που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο παρουσία της υπουργού παιδείας, κας.Διαμαντοπούλου – ότι το υπάρχον νομικό πλαίσιο για το πανεπιστημιακό άσυλο είναι επαρκές και δεν οφείλει να αλλάξει. Ωστόσο, τονίσθηκε η ανάγκη να εφαρμοσθεί η υπάρχουσα νομοθεσία πιο αυστηρά, με τη συνδρομή της δικαστικής και της πολιτικής εξουσίας.

Δεν έλειψαν, ωστόσο, οι φωνές εκ μέρους της ακαδημαϊκής κοινότητας, οι οποίες ζήτησαν την τροποποίηση του υφιστάμενου καθεστώτος και την άρση του ασύλου, ως απαρχαιωμένου θεσμού, ο οποίος δεν επιτελεί πλέον τον ιστορικό ρόλο για τον οποίο θεσπίσθηκε. Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία – με την υποστήριξη και της υπουργού παιδείας – τάχθηκε υπέρ της διατήρησης του θεσμού ως έχει, με αυστηρότερη όμως εφαρμογή του υπάρχοντος νομικού πλαισίου, πάντα υπό το πρίσμα της επίρρωσης του ουσιαστικού ρόλου του ασύλου και της προστασίας του από έξωθεν καταχρήσεις.

Μάλιστα, πριν την ανακοίνωση της απόφασης των πρυτάνεων, η υπουργός Παιδείας, κα.Διαμαντοπούλου, είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν τίθεται θέμα αλλαγής του νόμου και τόνισε ότι «το θεσμικό πλαίσιο του ασύλου είναι επαρκές και δεν χρειάζεται να αλλάξει, χρειάζεται να εφαρμοστεί». Παράλληλα, ζήτησε από τους πρυτάνεις να υπάρξει η καταγραφή των χώρων του ασύλου, σημειώνοντας ότι τα πεζοδρόμια και οι δρόμοι δεν είναι άσυλο, ενώ προσέθεσε ότι είναι αναγκαία και μια πλήρης καταγραφή των χώρων που σήμερα είναι υπό κατάληψη για ιδία χρήση.

Οι πρυτάνεις, από την πλευρά τους, μέσω του ψηφίσματος που υιοθέτησαν συμφώνησαν ότι το ακαδημαϊκό άσυλο που θεσπίστηκε σε ιστορικές εποχές και σηματοδοτεί σημαντική δημοκρατική κατάκτηση, σήμερα έχει στρεβλωθεί. Κατά συνέπεια σε πολλές περιπτώσεις δεν εξυπηρετεί την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, αλλά αντιθέτως προσφέρει πεδίο παραβατικής συμπεριφοράς, και ως εκ τούτου ο εν λόγω θεσμός είναι ανάγκη να ανακτήσει την αρχική του σημασία.

Παράλληλα, μέσω του εν λόγω ψηφίσματος καλούνται όλες οι συνιστώσες της ακαδημαϊκής κοινότητας, αλλά και οι πολιτικές νεολαίες και τα κόμματα, να αναζητήσουν από κοινού πλαίσιο συναίνεσης για ευρύτερη συμφωνία στη διαχείριση του θεσμού. Αντίστοιχα, οι περιπτώσεις εκτροπής του ασύλου σε παραβατικές συμπεριφορές απαιτούν, σύμφωνα με τους πρυτάνεις, ειδική αντιμετώπιση, με αυστηρή χρήση όλων των «νομικών εργαλείων» που επιτρέπει το υφιστάμενο σύστημα. Κατά συνέπεια, για τις πρυτανικές αρχές των Ιδρυμάτων θεωρείται πλέον μονόδρομος η συνδρομή της εισαγγελικής αρχής και της αστυνομίας, όπως εκ νόμου προβλέπεται να ζητείται στις περιπτώσεις κρίσης.