Η δύναμη της βλακείας

Είναι η πιο επικίνδυνη δύναμη του κόσμου. Δεν μπορούμε να την εξαλείψουμε, αλλά μπορούμε να την αναγνωρίσουμε.
Αν και, κάποιες φορές, μας βοηθά να προοδεύσουμε.

Ο μοναδικός που κατάφερε να δώσει έναν πειστικό ορισμό στη βλακεία ήταν, το 1988, ο ιστορικός και οικονομολόγος Κάρλο Τσίπολα: βλάκας είναι αυτός που προκαλεί ζημιά σε κάποιον άλλο, αλλά παράλληλα δεν πετυχαίνει κάποιο πλεονέκτημα για τον εαυτό του ή ακόμα και υφίσταται ζημιά και ο ίδιος.

Δεν προβλέπεται, αλλά έχει 5 νόμους (και 3 επακόλουθα).

Ιδού όπως τους εντόπισε ο Κάρλο Τσίπολι:

1) Kαθένας μας υποτιμά πάντα τον αριθμό των ηλιθίων που κυκλοφορούν.

2) Η πιθανότητα να είναι κάποιος βλάκας είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του (μόρφωση, περιβάλλον κλπ).

3) Βλάκας είναι όποιος προκαλεί βλάβη στου άλλους, ενώ ο ίδιος δεν επωφελείται ή μάλιστα υφίσταται ζημιά.

4) Ο μη βλάκας υποτιμά πάντα το βλαπτικό δυναμικό του βλάκα. Ιδίως οι μη βλάκες ξεχνούν πάντα ότι, σε οποιοδήποτε μέρος και στιγμή, η συναναστροφή με βλάκες αποβαίνει αναπόφευκτα σε ένα ακριβοπληρωμένο λάθος.

5) Ο βλάκας είναι το πιο επικίνδυνο άτομο που υπάρχει.

Και 3 επακόλουθα:

1) Σε καθένα από μάς υπάρχει ένας παράγοντας βλακείας που είναι πάντα μεγαλύτερος απ'όσο νομίζουμε.

2) Όταν η βλακεία ενός ατόμου συνδυάζεται με τη βλακεία άλλων, το αποτέλεσμα αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο.

3) Ο συνδυασμός της ευφυίας διαφόρων ατόμων είναι πιο δύσκολος από το συνδυασμό της βλακείας.

Οι βλάκες προκαλούν γέλιο, γιατί μας κάνουν να νοιώθουμε ανώτεροι. Τι χαζή σύγκριση!

Η βλακεία γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη από την κακία, γιατί η κακία διαθέτει μια κατανοητή λογική, και έτσι μπορεί να προβλεφθεί και να αντιμετωπιστεί. Αυτό δίνει μεγαλύτερη δύναμη και αποτελεσματικότητα στην καταστρεπτική δράση της.

Ο βλάκας δεν γνωρίζει τα όρια του, παραμένει προσκολλημένος στις πεποιθήσεις του και δεν ξέρει πώς ν'αλλάξει, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνει επ'άπειρο τα ίδια λάθη.

Ο βλάκας είναι σαν τα διαμάντια: παντοτινός!

Η βλακεία είναι μεταδοτική. Το πλήθος έχει την τάση να συμπεριφέρεται με περισσότερο βλακώδη τρόπο από τα μεμονωμένα άτομα που το συνθέτουν.

Ένας παράγοντας που γιγαντώνει την βλακεία είναι η εξουσία. Η εξουσία αποβλακώνει έγραψε ο Νίτσε, οι ισχυροί νοιώθουν πως είναι οι καλύτεροι και οι πιο έξυπνοι.

Σε καθένα από εμάς ο παράγοντας βλακείας που έχουμε δεν είναι υποχρεωτικά μπελάς. Ίσως μάλιστα η βλακεία να έχει εξελικτική λειτουργία: μας αναγκάζει να κάνουμε ριψοκίνδυνες πράξεις, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις μπορούν να είναι περισσότερο χρήσιμες από την απραξία. Αυτή η παρεκτροπή λόγω της βλακείας οδηγεί στην πρόοδο και την εύρεση καινοτόμων λύσεων.

Δαρβίνος: Βραβείο στο βλακώδη θάνατο